Die nacht dat je binnen vloog
En rustig op mijn vingers zat
Het gebeurde nimmer meer
Werkelijker werd de droom nimmer
Een gevoel dat onbeschrijfbaar is
Wetend dat je nooit meer
Van iemand anders zal kunnen houden
Doch niet kan blijven dwalen
In het labyrinth van het verleden
Je leven voortzet
En jezelf met elke dag
Een beetje meer verliest
Die nacht
Mijn post ante quem
