Vervuiling

Groene dieptes
Beschermen ons
Voor wat beneden
Op ons wacht

Een paar vinnen
Kaken groter
Dan wat van vissen
Wordt verwacht

Slijmerig kruipend
Over weggegooide troep
En vervuilde tonnen
Uit illegale fabrieken

Fluitend langs
De waterkant
Beseft men niet
Wat zich beneden vormt

Een leger mutaties
Wacht op het moment
Om de aarde

Te hervormen

Democratie? of toch maar niet...

Waarom is toch de vraag

Is vrijheid niet overal de norm

Maar volgt men een despoot

Die over waanzin droomt

Grote woorden en idealen

Spreken tot je hart

Democratie vaak de eenzaamheid

Dat mensen zo verwart

Rode banieren

En grote revoluties

Tegenover de saaiheid

Van een grijze democratie

Het is makkelijker te volgen

Dan zelf te bestaan

Mieren op oorlogspad

Haar handschrift
Was hard en kil
Frustratie sprak
Uit elke letter

De liefste woorden
Waren zelfs vervuld
Van een wijzende vinger
Op alle onrecht van de maatschappij

Woorden teder en schoon
Vervuld van paasie
Bereikten vol overgave
Het diepste van mijn ziel

Ik las haar brief
Vol zwarte vlekjes
Het deed mij denken
Aan mieren vertrokken op oorlogspad