Maanden verstreken
Doch verwonden ze nog steeds
De scherven van weleer
Bloed dat vloeit
Met een dunner wordende
Structuur van het vergeten
Een gekrompen hart
Droogt langzaam uit in de
Verzengende kilte van het niets
En ik......struin
Loop, vecht, ren, struikel
Over mijn misvormde gedachten
In mijn oren hoofd
Een onvolmaakte symfonie
Waarvan de partituur mythisch is
Een requiem wordt gespeeld
Door de engel van het lot
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten